یکی بیاد به من بگه؟

این روزا به سرعت تپیدن قلبت میگذرن. و تو هم به همون سرعت از روزای بد و خوب میگذری. اما چرا ما تو این روزایی که اینقدرن کوتاهن که نشانه ی کوتاه بودن عمر همه ماست نمیتونیم خوب باشیم؟ چرا از دیگران صفات بد رو می گیریم اما از پذیرفتن صفات خوبشون پرهیز می کنیم؟ چرا برامون سخته که خوب باشیم اما واسمون آسونه که بدی کنیم؟ یکی بیاد به من بگه چرا فقط بدی رو یاد میگیریم؟ چرا...!؟. کاشکی یه روز می شد که همه ما رفتارمون به لطافت گلبرگهای رز و صحبتهامون به دلنشینیه صدای قناری بشه!؟ به امید اون روز